[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/

circulo

From Wiktionary, the free dictionary

See also: circuló, círculo, and circulò

Asturian

Verb

circulo

  1. first-person singular present indicative of circular

Catalan

Verb

circulo

  1. first-person singular present indicative of circular

Italian

Verb

circulo

  1. first-person singular present indicative of circulare

Anagrams

Latin

Etymology 1

From circulus + .

Verb

circulō (present infinitive circulāre, perfect active circulāvī, supine circulātum); first conjugation

  1. (transitive) to make circular, round, curved
Usage notes

Not to be confused with the deponent verb circulor.

Conjugation
More information indicative, singular ...
indicative singular plural
first second third first second third
active present circulō circulās circulat circulāmus circulātis circulant
imperfect circulābam circulābās circulābat circulābāmus circulābātis circulābant
future circulābō circulābis circulābit circulābimus circulābitis circulābunt
perfect circulāvī circulāvistī circulāvit circulāvimus circulāvistis circulāvērunt,
circulāvēre
pluperfect circulāveram circulāverās circulāverat circulāverāmus circulāverātis circulāverant
future perfect circulāverō circulāveris circulāverit circulāverimus circulāveritis circulāverint
passive present circulor circulāris,
circulāre
circulātur circulāmur circulāminī circulantur
imperfect circulābar circulābāris,
circulābāre
circulābātur circulābāmur circulābāminī circulābantur
future circulābor circulāberis,
circulābere
circulābitur circulābimur circulābiminī circulābuntur
perfect circulātus + present active indicative of sum
pluperfect circulātus + imperfect active indicative of sum
future perfect circulātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present circulem circulēs circulet circulēmus circulētis circulent
imperfect circulārem circulārēs circulāret circulārēmus circulārētis circulārent
perfect circulāverim circulāverīs circulāverit circulāverīmus circulāverītis circulāverint
pluperfect circulāvissem circulāvissēs circulāvisset circulāvissēmus circulāvissētis circulāvissent
passive present circuler circulēris,
circulēre
circulētur circulēmur circulēminī circulentur
imperfect circulārer circulārēris,
circulārēre
circulārētur circulārēmur circulārēminī circulārentur
perfect circulātus + present active subjunctive of sum
pluperfect circulātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present circulā circulāte
future circulātō circulātō circulātōte circulantō
passive present circulāre circulāminī
future circulātor circulātor circulantor
non-finite forms infinitive participle
active passive active passive
present circulāre circulārī circulāns
future circulātūrum esse circulātum īrī circulātūrus circulandus
perfect circulāvisse circulātum esse circulātus
future perfect circulātum fore
perfect potential circulātūrum fuisse
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
circulandī circulandō circulandum circulandō circulātum circulātū
Close
Derived terms
Descendants

Etymology 2

Noun

circulō

  1. dative/ablative singular of circulus

References

  • circulo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • circulo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Portuguese

Etymology 1

Noun

circulo m (plural circulos)

  1. Obsolete spelling of círculo.

Etymology 2

Verb

circulo

  1. first-person singular present indicative of circular

Spanish

Verb

circulo

  1. first-person singular present indicative of circular

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.