[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/

signo

From Wiktionary, the free dictionary

See also: signó

Catalan

Verb

signo

  1. first-person singular present indicative of signar

Esperanto

Etymology

Common Romance, from Latin signum.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈsiɡno/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -iɡno
  • Hyphenation: sig‧no

Noun

signo (accusative singular signon, plural signoj, accusative plural signojn)

  1. sign, signal
  2. character, mark

Derived terms

Ido

Etymology

Borrowed from Esperanto signo, English sign, French signe, Italian segno, Spanish signo.

Pronunciation

Noun

signo (plural signi)

  1. sign (natural or artificial), mark (indication)

Derived terms

Interlingua

Noun

signo (plural signos)

  1. sign

Latin

Etymology

    From signum (mark) + .

    Pronunciation

    Verb

    signō (present infinitive signāre, perfect active signāvī, supine signātum); first conjugation

    1. to mark, sign
    2. to seal, stamp
    3. to statue
    4. (figuratively) to point out, to indicate, to express, to designate

    Conjugation

    More information indicative, singular ...
    indicative singular plural
    first second third first second third
    active present signō signās signat signāmus signātis signant
    imperfect signābam signābās signābat signābāmus signābātis signābant
    future signābō signābis signābit signābimus signābitis signābunt
    perfect signāvī signāvistī signāvit signāvimus signāvistis signāvērunt,
    signāvēre
    pluperfect signāveram signāverās signāverat signāverāmus signāverātis signāverant
    future perfect signāverō signāveris signāverit signāverimus signāveritis signāverint
    passive present signor signāris,
    signāre
    signātur signāmur signāminī signantur
    imperfect signābar signābāris,
    signābāre
    signābātur signābāmur signābāminī signābantur
    future signābor signāberis,
    signābere
    signābitur signābimur signābiminī signābuntur
    perfect signātus + present active indicative of sum
    pluperfect signātus + imperfect active indicative of sum
    future perfect signātus + future active indicative of sum
    subjunctive singular plural
    first second third first second third
    active present signem signēs signet signēmus signētis signent
    imperfect signārem signārēs signāret signārēmus signārētis signārent
    perfect signāverim signāverīs signāverit signāverīmus signāverītis signāverint
    pluperfect signāvissem signāvissēs signāvisset signāvissēmus signāvissētis signāvissent
    passive present signer signēris,
    signēre
    signētur signēmur signēminī signentur
    imperfect signārer signārēris,
    signārēre
    signārētur signārēmur signārēminī signārentur
    perfect signātus + present active subjunctive of sum
    pluperfect signātus + imperfect active subjunctive of sum
    imperative singular plural
    first second third first second third
    active present signā signāte
    future signātō signātō signātōte signantō
    passive present signāre signāminī
    future signātor signātor signantor
    non-finite forms infinitive participle
    active passive active passive
    present signāre signārī signāns
    future signātūrum esse signātum īrī signātūrus signandus
    perfect signāvisse signātum esse signātus
    future perfect signātum fore
    perfect potential signātūrum fuisse
    verbal nouns gerund supine
    genitive dative accusative ablative accusative ablative
    signandī signandō signandum signandō signātum signātū
    Close

    Derived terms

    Descendants

    • Catalan: senyar
    • Friulian: segnâ
    • Galician: asinar
    • Italian: segnare
    • Occitan: senhar
    • Romanian: semna
    • Sicilian: signari, sincari, sinnari
    • Spanish: señar
    • Albanian: shënoj
    • Catalan: signar
    • Old French: signer
    • Proto-Germanic: *segnōną (see there for further descendants)
    • Spanish: signar

    Noun

    signō n

    1. dative/ablative singular of signum (sign)

    References

    • signo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
    • signo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
    • signo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
    • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
      • to seal, fasten a letter: epistulam signare, obsignare
      • (ambiguous) statues and pictures: signa et tabulae (pictae)
      • (ambiguous) to begin the march, break up the camp: signa ferre, tollere
      • (ambiguous) to deviate, change the direction: signa convertere (B. G. 1. 25)
      • (ambiguous) to follow the standards: signa sequi (opp. a signis discedere, signa relinquere)
      • (ambiguous) to pluck up the standards out of the ground (to begin the march): signa convellere (vid. sect. XVI. 6, note signa...)
      • (ambiguous) to attack the enemy: signa inferre in hostem
      • (ambiguous) to come to close quarters: signa conferre cum hoste
      • (ambiguous) the retreat is sounded: signa receptui canunt
    • signo in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016

    Portuguese

    Etymology

    Learned borrowing from Latin signum. Doublet of sino, senho, senha, and sinal.

    Pronunciation

     
    • (Brazil) IPA(key): /ˈsi.ɡi.nu/, /ˈsiɡ.nu/
      • (Southern Brazil) IPA(key): /ˈsiɡ.no/, /ˈsi.ɡi.no/

    • Hyphenation: sig‧no

    Noun

    signo m (plural signos)

    1. zodiac sign

    Further reading

    • signo” in Dicionário Aberto based on Novo Diccionário da Língua Portuguesa de Cândido de Figueiredo, 1913

    Spanish

    Pronunciation

    • IPA(key): /ˈsiɡno/ [ˈsiɣ̞.no]
    • Rhymes: -iɡno
    • Syllabification: sig‧no

    Etymology 1

    Borrowed from Latin signum. Compare sino, seña and señal.

    Noun

    signo m (plural signos)

    1. sign, indication
    2. Clipping of signo zodiacal (zodiac sign)
    Derived terms

    Etymology 2

    See the etymology of the corresponding lemma form.

    Verb

    signo

    1. first-person singular present indicative of signar

    Further reading

    Tagalog

    Etymology

    Borrowed from Spanish signo. Doublet of signos.

    Pronunciation

    Noun

    signo (Baybayin spelling ᜐᜒᜄ᜔ᜈᜓ)

    1. sign; emblem; symbol
      Synonyms: sagisag, tanda, simbolo

    Derived terms

    References

    • signo”, in Pambansang Diksiyonaryo | Diksiyonaryo.ph, Manila, 2018

    Wikiwand - on

    Seamless Wikipedia browsing. On steroids.